We gaan het niet ontkennen, ook wij moesten even slikken toen we ergens halverwege het jaar beseften dat online er vanaf nu gewoon bij zou horen. Want we geloven, nog steeds trouwens, dat echt contact een andere kwaliteit heeft dan contact via een scherm. Dat we elkaar in de ogen moeten kunnen kijken om echt de dialoog aan te gaan. En we ervaren dat schermen heel vermoeiend kunnen zijn.
En tegelijkertijd hebben we een aantal mooie ervaringen gehad waarvan we er graag één met jullie delen.
Katrien was al een tijdje met een team aan de slag waar het niet helemaal meer stroomde. De nieuwe manager deed erg hard zijn best om de draad terug op te pikken waar de vorige manager die had laten vallen en slaagde daar in de 1:1 contacten erg goed in. Maar de 4 teamleiders, die aan de manager rapporteerden, vonden elkaar onderling niet. Iedereen was teruggeplooid op het eigen werk, de mails waren louter transactioneel. De teamleider die in april nieuw was opgestart, voelde zich al helemaal verloren. Er moest iets gebeuren. Live was geen optie, dus gingen we online aan de slag in 3 sessies van telkens 3 uur om de 3 weken.
Structuur brengt rust
Om de nodige structuur aan te brengen in de sessies, werkte we met een online interactief whiteboard via Mural. Zo had het team tussen de sessies door (en ook nu nog) steeds toegang tot de gemaakte afspraken.
De sessies verliepen volgens een vast stramien (structuur biedt veiligheid en rust):
- “hoe is’t?”, volgens onze bekende check-in formule
- wat is er veranderd sinds de vorige keer?
- een stukje inhoud : succesverhalen over samenwerking delen, vandaaruit komen tot teamafspraken, vragen om op de radar te houden, voorzichtige feedbackgesprekken in break out rooms, delen van een persoonlijke gebruiksaanwijzing op basis van het eigen Insights profiel, gevolgd door een peer review, …
- een check-out waar we telkens peilden naar wat de sessie gebracht had , waar men elkaar dankbaar voor was
Natuurlijk werden we uitgedaagd, zeker toen Telenet besliste op één van die middagen onaangekondigd een interventie te doen ten huize van de teamcoach en er dus geen internet meer was. En het geluid dat telkens bij één van de teamleiders uitviel, werd een running joke: “Kan je me horen?”.
Online psychologische veiligheid: het kan!
Maar stap voor stap zagen we in elke sessie het vertrouwen groeien. Er werd beter naar elkaar geluisterd, er werden verduidelijkende vragen gesteld (“bedoel je dan dat …?“) erkenning gegeven aan elkaar (“goh, dat wist ik niet van je …”). Stilaan kwam er ook meer zelfreflectie:“Ik besef dat ik hier zelf ook niet altijd aandacht voor had…”
En dan ineens dat magisch moment tijdens de check-out, toen de meest taakgedreven teamleider (een klassieke hervormer in Insights termen) zomaar zei: “Eigenlijk zie ik jullie wel graag”. De kriebels liepen over Katrien’s rug, dit kwam recht uit zijn hart!
Stiekem geloven we dat het wel eens zou kunnen dat het online karakter van de sessie deze ontboezeming makkelijker maakte. Alsof het scherm het net iets veiliger maakte om te zeggen wat je echt voelt. Net dat beetje afstand dat echte nabijheid mogelijk maakt. En het maakte het moment zeker niet minder mooi of waardevol…
En dit allemaal op 3*3 uur echte aandacht voor elkaar…
Afstand houden en toch verbinden: het kan dus.
Zin in meer? Meer tips, meer ervaringen, meer verhalen, … Doe dan mee met onze gratis dialoogstarter op 12 februari 2021 om 8u30.
