Ze hingen aan haar lippen, de 50 deelnemers aan #reconnected2024. Yannick Lierman pakte moeiteloos het publiek in met haar sterke, kwetsbare TedTalk over groepsdynamiek. Het ging NIET over modellen maar over mensen, over hoe het individu de groep voedt en de groep het individu, over safe spaces en brave spaces, over een open hart, open mind en open will. En hoe je daar heel concreet mee aan de slag kan.
Iedereen kreeg kippenvel toen ze het had over twee soorten stiltes: de helende stilte en de ongemakkelijke.
Y a des silences qui disent beaucoup
Plus que tous les mots qu’on avoue
Et toutes ces questions
Qui n’tiennent pas debout
(France Gall, Evidemment, geschreven door Michel Berger)
Hoe je door stil te zijn vaak meer kan dragen van een ander, voor een ander, dan door de stilte op te vullen, een neiging die we allemaal maar al te goed kennen.
Ilse Organe verwoordde het treffend achteraf: ‘Yannick, ik wil even met je delen dat, los van de kracht van alle sprekers, professionals, coaches hun prachtige betrokkenheid en aanwezigheid, jouw keynote de partituur was die zorgde voor een prachtig magisch lied dat gespeeld werd in Merchtem.’
Het was dus een mooie dag die precies bracht waarvoor we hem 3 jaar geleden begonnen te organiseren: het inspireren van mensen omtrent (team)leiderschap en het tonen waar Mikondo voor staat. En bij uitbreiding waar onze friends voor staan, want we doen dat niet alleen. En dat op een manier die past bij ons: een festivalvibe, met muziek, tentjes, cocktails en mocktails, op het moment kiezen wat je graag wil doen, een gevarieerd aanbod, diepgang en lichtheid, serieux en speelsheid.
Wat we meenemen uit deze editie:
- Dat we wreed veel geluk hadden met het weer, want het was zo ongeveer de eerste droge dag in een decennium (😉)
- Dat we een geweldige line up hadden met verrassende workshops: intens en met een bulderlach, confronterend en tot the point, binnen en buiten de comfortzone
- Dat Jack, één van paarden, de smaak van het coachen te pakken had en graag langer wilde blijven. Het duurde namelijk 2 uur eer hij terug op de trailer wilde🙊. Sophie rolde naar verluid doodmoe haar bed in toen ze het weerspannige paard gezond en veilig thuis had gekregen.
- Dat zelfs als de cateraar de verkeerde datum noteert, Ilse Organe van Organdipity een oplossing vindt, en wat voor één!
- Dat we dit jaar ook bezoekers uit Nederland over de vloer kregen die ons al vroegen dat ook in Nederland te organiseren. Gaan we niet doen🤷♀️. Eerst maar eens die Belgische versie nog wat bekender maken (lees: meer deelnemers trekken – zie verder).
Wat we leerden uit deze editie:
- Dat de tweedehandsboekenmarkt niet marcheerde. 0 euro voor het goede doel… Moeten we dus niet meer doen, toch niet op deze manier.
- Dat we voor de voorstelling van onze line-up ChatGPT een keer uitgeprobeerd hebben. Kriek mee gelachen maar om alle verkeerde redenen. Doen we dus niet meer. Ik schrijf liever zelf, you love it or you hate it. Maar het is wel de stem van Mikondo.
- Dat wie komt verkocht is en terugkomt. Vaak zelfs met meer mensen.
- Dat het heel moeilijk is om een groot nieuw publiek aan te boren wanneer je geen grote budgetten te besteden hebt op social media. Dat het dus bloed, zweet en tranen heeft gekost om ons festival kenbaar te maken. We verdenken Linkedin en Facebook ervan onze posts soms wat achtergehouden te hebben. Enfin, de wegen van zo’n algoritme zijn ondoorgrondelijk, dat wisten we al.
Wat we over de zomer tillen:
- De huidige formule heeft haar tijd gehad. De balans van geven en nemen is niet in evenwicht. Niet voor onszelf, maar ook niet voor onze friends.
- Hoe we een volgende editie dan wel willen vormgeven. We gebruiken de zomer om te reflecteren en te brainstormen. Misschien komt er een Reconnected 4.0, misschien ook niet.
We treffen mekaar zeker weer aan de overkant van de vakantie.
