Momenteel naderen een aantal van de individuele coachingtrajecten die ik mag begeleiden hun einde. Tijd dus om met de coachee in kwestie een afsluitende evaluatie te maken.
Aangezien coaching er op gericht is om duurzame verandering tot stand te brengen en dus een proces van persoonlijke groei te bewerkstelligen, stel ik steevast de vraag: ‘wat heb je over jezelf geleerd tijdens dit traject?’ Het is een vraag die ik niet alleen op het einde stel maar eigenlijk aan het slot van elk gesprek. Want één van de doelstellingen van coaching is het bevorderen van het reflectievermogen. De gewoonte kweken om regelmatig stil te staan bij wie je bent, welke gedachten je hinderen en vooruit helpen in je werk en leven wanneer je wordt getriggerd. Het is een belangrijke skill om je zelfleiderschap te ontwikkelen. En zelfleiderschap is de basis voor groei. Het is je bewust zijn van en bewust omgaan met je invloed op anderen en de invloed van anderen op jou.
Wanneer je de mooie gewoonte aanneemt om regelmatig stil te staan en te reflecteren kan je na een coachingtraject zonder je coach verder ontwikkelen en groeien. En dat reflecteren kan je leren bij een goede coach.
Maar wat is dat dan, een goede coach?
Met de regelmaat van de klok lees en hoor ik dingen als: ‘tegenwoordig is iedereen coach.’ Of: ‘vandaag de dag ben je precies niet goed bezig als je niet voor vanalles en nog wat een coach onder de arm neemt.’ Het klopt dat iedereen zich zomaar coach mag noemen. Iedereen mag zich ook therapeut noemen, of leider, of … Dat betekent nog niet dat je dat ook goed doet. In tegendeel, soms doen zelfverklaarde ‘goeroes in vanalles en nog wat’ meer kwaad dan goed. Zelf een burn-out gehad hebben, maakt van jou nog geen goede burn-outcoach, toch? Het is niet omdat je ooit werd geleid door een toxische leider dat je dat zelf niet wordt.
Velen voelen zich geroepen om te coachen. Er is wildgroei, op dat punt heeft Arnout Van den Bossche, de stand up comedian gelijk. Hij maakte er prompt een voorstelling over. Die beestig snel uitverkoopt trouwens. Zo las ik onlangs een interview met hem op VRT-nieuws naar aanleiding van zijn nieuwe zaalshow COACH. Hij vroeg zich af of er coaches zouden durven komen luisteren. Héwel ja Arnout jongen, ik kom luisteren🙉. Ergens in november van dit jaar. Ik hoop dat het om te lachen is. Want ook al doe ik serieus werk en mag ik elke dag ervaren wat de kracht van coaching is, ik kan mezelf en mijn werk ook relativeren. Geef er dus maar een goede lap op! Ik ben er nu al klaar voor. En als ik helemaal ‘bouleversée’ de zaal verlaat is er allicht een goeie coach te vinden die me weer op het paadje krijgt 😉.
Nu kan je voor of tegen certificaten zijn, voor mij is het wel een soortement van kwaliteitsgarantie. En daar worden organisaties én coaches beter van, daar ben ik zeker van.
Intussen mag ik al 10 jaar met trots zeggen dat ik over een PCC-certificaat beschik, dus Professional Certified Coach ben bij de ICF. Ik begon er dus mee toen het echt nog pionieren was. Coaching werd toen (meer dan nu) vaak nog ingezet als ‘laatste kans’ voor mensen in organisaties. Het deed het imago van coaching geen goed. Want coaching gaat over groei en ontwikkeling. En dat lukt niet zo goed met het mes op de keel.
Hoe kies je een goede coach?
Maar ik ging iets vertellen dus over ‘criteria’ om een goede coach te herkennen, mocht je er één willen vinden. Hier komen ze! Disclaimer: het is mijn visie. Niet dé visie. Benieuwd wel hoe jij erover denkt.
- Verbinding en veiligheid: voel je je op gemak bij de eerste kennismaking? Heb je het gevoel dat er snel vertrouwen kan groeien? Dat je je zal durven tonen zoals je bent? Dat je coach je ook zal durven confronteren en spiegelen? Naast het stellen van rake vragen natuurlijk, wat nogal wiedes is.
- Persoonlijke ontwikkeling: does your coach walk the talk? Wat doet hij of zij om zichzelf te blijven ontwikkelen, als professional en als mens? Hoe houdt hij of zij zichzelf scherp? Laat hij of zij zich zelf coachen? Volgt hij/zij supervisie of intervisie? Voor mij is het een teken dat je als coach bezig bent met je vak.
- Ervaring: is je coach nieuw in het vak of gaat hij/zij al best een tijdje mee? Werkte je coach in organisatiecontexten voor hij of zij coach werd? Op welk niveau? Als je een leiderschapscoach zoekt bijvoorbeeld: werkte je coach op management- of directieniveau?
- Expertise: coaching is een vak. Welke coachingsopleidingen volgde je coach? Hoe werd de kwaliteit van deze trajecten gegarandeerd? Hoe breed is de expertise die je coach ontwikkelt: rationeel, emotioneel, lichaamsbewustzijn? Alle dimensies zijn belangrijk in coachingswerk. Mensen zijn meer dan een wandelend hoofd.
- Referenties: wat zeggen mensen of organisaties die met deze coach samenwerkten?
- Certificatie: heeft je coach een erkende certificatie op zak? Dat is meteen ook een bewijs van de deontologie die je coach hanteert en van de manier waarop hij of zij een traject aanvangt, begeleidt en afrondt.
Hoe ziet zo’n individueel coachingtraject eruit?
- In een driegesprek (jij als coachee, je coach en je leidinggevende) bespreken we de doelstellingen, stemmen we af en maken we heldere afspraken over ieders rol en verantwoordelijkheden in het traject. Die afspraken worden neergepend in een coachingscontract. We bepalen samen met hoeveel sessies we starten.
- Je ontvangt een link naar de iEQ9-enneagramvragenlijst. Je enneagramtype (h)erkennen zorgt voor een vliegende start.
- Je verwerft inzichten in je kerntype, je instinctuele subtype en tritype in het Enneagram-debriefingsgesprek (Nieuwsgierig naar het Enneagram? Klik hier voor een voorbeeldverslag: iEQ9 Jasmin Sample STD.)
- Dan volgen de opeenvolgende coachingsessies, om de 4 weken ongeveer, idealiter bij de coach thuis.
- Het traject eindigt met een terugkoppeling met drie.
Waarom kiezen voor individuele coaching?
Omdat het een geweldig cadeau is aan jezelf, of van je werkgever aan jou.
Groei begint bij inzicht. Elke stap die daartoe bijdraagt is waardevol en kan de rivier een andere richting op te sturen. Coaching draait immers om mensen begeleiden bij het verruimen van hun perspectief en inzichten, want het is daaruit dat nieuwe opties en oplossingen ontstaan. Da’s de bijdrage van de coach: hij of zij capteert de (schijnbare) contradicties, geeft ze terug aan de coachee en begeleidt naar andere inzichten, met aandacht en zorg voor de coachee, met humor en confrontatie. Zo ontstaan nieuwe manieren van naar dezelfde situatie, naar zichzelf en naar anderen te kijken. Nieuwe verbindingen. Broos aanvankelijk, maar ze zijn er. Een klein keitje wordt verlegd in de rivier, het mogelijke begin van een nieuw gedrag.
Dat is het potentieel dat coaching heeft, voor iedereen die naar zichzelf durft te kijken.
Nieuwsgierig naar meer? Contacteer me voor een vrijblijvende babbel.
