Onze hypothese?
Alles wat nu door de coronapandemie en -maatregelen zichtbaar wordt, is een uitvergroting van wat er al sluimerde.
In je team bijvoorbeeld. Als vandaag problemen ontstaan in je team dan komt dat niet door de coronamaatregelen op zich. Wij durven beweren dat één en ander vast al aanwezig was in de onderstroom van je team. Het wordt nu alleen heel zichtbaar.
“Het wordt onhoudbaar: onze agenda’s slibben dicht, van ’s morgens vroeg tot 18u ’s avonds. Een overload aan Teams- of Zoommeetings zorgt ervoor dat ik aan mijn echte werk niet meer toekom. Ik kan toch niet de enige zijn die daar last van heeft.”
“Mijn collega volgt strikt de regels en wil dus onder geen beding nog naar het werk komen. Laatst vroeg hij wel om een pakje voor hem in ontvangst te nemen. Dat zie je van hier! Ik vertik het.”
“Altijd dat videovergaderen. Alsof een gewoon telefoontje niet meer bestaat… het zou nochtans soms handiger en sneller zijn, daar ben ik van overtuigd.”
Het is maar een greep uit wat we horen in onze contacten met bedrijven. Mensen smachten naar verbinding, snakken naar écht menselijk contact. Merken nu pas wat ze missen, en misschien altijd al gemist hebben, al waren ze zich er eerder niet zo van bewust.
De coronacrisis als excuus
Essentiële dialogen worden niet aangegaan omdat de (informele) mogelijkheden om die dialoog aan te gaan schijnbaar wegvallen: je komt mekaar niet tegen aan de koffieautomaat of in de broodjeszaak om de hoek, je hebt geen zicht op het humeur van de collega, je hebt schrik om de ander op een ongepast moment te storen,… Ook wanneer je wel nog naar je werkplek gaat vallen die informele momenten trouwens vaak weg: eten aan je bureau ipv in de cafetaria, mekaar haast ontlopen om een koffie te halen… Net de momenten die je kon gebruiken om snel wat feedback mee te geven: ‘o ja, nu we hier toch staan, ik wilde je nog zeggen dat…’
Wat je vroeger ‘en stoemelings’ deelde (en dat vond je al best een uitdaging) moet nu gepland worden. Dat maakt een klein issue toch al snel groter dan je wil.
Context of overtuiging?
Ja, het kan, dat het aan de context ligt dat je het moment laat passeren om je behoefte te benoemen en uit te spreken waar je last van hebt of wat je verlangt van de ander.
Het kan ook goed zijn dat je het voordien evenmin gemakkelijk vond: benoemen wat je lastig vindt in het gedrag van je collega, waar jij behoefte aan hebt, hoe je veel liever (en beter) zou samenwerken.
Wat weerhoudt jou ervan om in dialoog te gaan? Zijn het de omstandigheden of gaat het om een veronderstelling, een aanname die je tegenhoudt om te benoemen wat benoemd moet worden?
We geven je graag een paar tips mee. Maar Mikondo zou Mikondo niet zijn mochten we je niet uitnodigen tot een dialoog met jezelf aan de hand van een paar fundamentele vragen .
Eerst de quickies 😇
- Neem eens wat vaker de telefoon
Maak jij ook, bijna zonder er bij na te denken, een Teams-vergadering aan wanneer je iets wil overleggen met of vragen aan een collega? Waar voorheen een mailtje sturen, snel even binnenwippen of uitreiken via de telefoon tot de mogelijkheden behoorden, lijkt het nu wel of enkel het online overleg is overgebleven om contact te leggen met collega’s. Besef dat videobellen meer voorbereiding vraagt en vermoeiender is dan gewoon bellen. En vaak ook langer duurt. Dat je niet voor alles een vergadering moet beleggen dus… Neem dus eens wat vaker gewoon de telefoon.
- Ga wandelen.
Nodig je collega uit voor een gezonde wandeling in de buitenlucht. Eet samen een broodje op een bankje in het park. Je kan dat zelfs op afstand: je vertrekt allebei op hetzelfde moment voor een wandeling, oortjes in en babbelen maar. Werkt écht.
- Begin de dag of week met een check-in-moment.
Een half uur, meer heb je niet nodig. Het kan over van alles gaan maar niet over de lopende zaken: Hoe was je weekend? Hoe gaat het met jou, met je gezin? Waar kijk je naar uit deze week? Wat staat er zoal op je planning?
Meer inspiratie vind je hier. We schreven hier immers al eerder over.
En dan nu fundamentele vragen
Op een meer fundamenteel niveau nodigen volgende vragen je uit tot reflectie.
1. Ben jij kantoortje aan het spelen of werken jullie al echt online?
Het werken op afstand waar we nu massaal mee geconfronteerd worden, of we dat nu graag willen of niet, biedt organisaties nieuwe, aanvullende mogelijkheden om werkplek, werktijd en de communicatie af te stemmen op de unieke behoeften van individuele medewerkers. Het model van Matt Mullenweg (de uitvinder van WordPress) toont dat er 5 niveaus zijn in het digitale werken (hij spreekt zelf over asynchroon werken).
Veel organisaties blijven steken in het “online kantoortje spelen”, level 2 dus. Hoe zit dat in jouw organisatie of team? Op welk niveau zitten jullie? Misschien een mooie vraag om eens in je team op te gooien. Misschien wel tijdens die wekelijkse check-in op maandagochtend die je vanaf nu gaat doen 😉 (zie tip 3)
2. Durf jij te benoemen wat je ziet, ervaart, waar je last van hebt? Wat heb je nodig om dat te kunnen?
Maak verbinding met jezelf, zoek naar jouw onderliggende behoefte. Maak dan verbinding met de ander. Open de dialoog door aan te geven dat je het moeilijk vindt om dit gesprek te voeren en dat je een goede samenwerking zo belangrijk vindt dat je dit toch uitgesproken wil hebben. Opluchting aan beide kanten is heel vaak het gevolg, want die ander loopt vaak met net hetzelfde rond.
3. Heb je nog een helder zicht op de purpose van je job/team/organisatie?
Nu wordt vaak pijnlijk duidelijk dat een gemeenschappelijk doel ontbreekt, of minstens sterk verwaterd is. Dat maakt écht samenwerken erg moeilijk. De kat op de koord, de aap uit de mouw: Waarom zijn jullie er? Wat is ieders unieke bijdrage? Waarom doe jij wat je doet?
Collega Els Aelbrecht die ook als loopbaancoach actief is, hoort dit geregeld: ‘nu ik al zolang mijn collega’s niet fysiek heb ontmoet en de motivatie echt uit mezelf moet halen, vraag ik me af: ‘is dit het nu? Doe ik dit eigenlijk wel nog graag? En waarom?’
Maak er dus werk van en neem tijd voor een diepgaand onderzoek naar jullie purpose. Meer hierover ook in onze whitepaper.
4. Waarvoor is corona in jouw team een excuus en wat wordt nu echt zichtbaar?
Ligt het werkelijk aan het werken op afstand dat de verbinding wat zoek is en ergernissen en frustraties onbenoemd blijven maar wel steeds groter en bepalender worden? Of ligt het als je eerlijk bent ook een stukje aan jezelf? Keer het verwijzen naar de context en anderen die hun verantwoordelijkheid niet opnemen eens om. En stel jezelf de vraag “waar neem ik mijn verantwoordelijkheid niet op en wat kan ik zelf doen?”
Heeft je team nood aan opnieuw verbinden, benoemen van onuitgesproken zaken, … Wij bij Mikondo worden helemaal warm van het begeleiden van dat soort dialogen. Contacteer ons vrijblijvend voor een verkennende dialoog: mikondo@mikondo.be.
Meer Inspiratie:
- Werk heeft het gebouw verlaten, Jitske Kramer
- Rake Vragen, Siets Bakker
- blog Isabel De Clercq
- Het Nirvana van de asynchrone organisatie, HR Magazine
