Van veel patronen in ons (team)gedrag zijn we ons niet bewust. Ook niet van hoe we ongewenste patronen onbedoeld en onbewust zelf mee in stand houden. Dat bleek nog maar eens toen we samen met enkele collega coaches met het volledige managementteam van een organisatie aan de slag gingen.
Nadat ze tijdens een 2-daagse eerst spelenderwijs met de LEGO® SERIOUS PLAY® methode hun sterktes en valkuilen in kaart hadden gebracht, doken we wat dieper in de aannames en overtuigingen die hen ervan weerhielden om de patronen te doorbreken. De zelf benoemde valkuil in elke de subgroep was: ‘we zeggen overal altijd ‘ja’ op’. Zonder het van elkaar te weten kwam deze er als belangrijkste uit! Daardoor is de werkdruk hoog, te hoog en is er een verlies aan focus. Wat levert dat gedrag dan op? Wat maakt dan dat dat gedrag toch zo hardnekkig is? Want wij mensen zijn niet zo gek dat we bewust ondermijnend gedrag vertonen. Het moest dus ook wel degelijk iets mogelijk maken… Maar wat?
Ze werden uitgenodigd om op zoek te gaan naar praktijksituaties waarin zij niet reageerden zoals ze dat eigenlijk zouden willen waardoor de ongunstige situatie in stand werd gehouden of zelfs versterkt. Wat was precies het gedrag van de ander dat iets in hen triggerde en op zijn beurt aanleiding gaf tot meer van het oude gedrag, namelijk ja zeggen op bijkomende opdrachten ook al zat de agenda al overvol? Welke gedachten zaten daar dan achter? Wat weerhield hen ervan activiteiten af te bouwen die niet langer zinvol waren of geen bijdrage leverden aan het doel van de organisatie? In welk vicieuze cirkels zaten ze als team gevangen?
“Wij kunnen echt geen keuzes maken en grijpen elke opportuniteit die voorbijkomt,” was een veelgehoorde valkuil. Dat je in een hiërarchische structuur geen nee mag zeggen tegen je overste en dat je in een organisatie waar middelen schaars zijn best ja zegt tegen elke vraag die middelen kan opleveren waren enkele van de onuitgesproken overtuigingen die hieraan bijdroegen. Al die ongewilde ja’s leverden enkel meer opdrachten en projecten op. Dat liet de werkdruk nog meer lieten toenemen terwijl het eenieders grootste wens was wat ademruimte te creëren door samen bewuster te kiezen wat wel en niet te doen.
Dit patroon werd tijdens de 2-daagse zelfs live gedemonstreerd toen op het einde van dag 1 de vraag werd gesteld of we de andere valkuilen die niet aan bod waren gekomen er toch niet ergens tussen konden schuiven in het programma. Over niet kunnen kiezen gesproken! Door dit te benoemen en er niet op in te gaan werd dat patroon alvast doorbroken.
Pas als je inzicht hebt in je eigen gedrag en weet wat je wil vermijden of bekomen door dat gedrag te stellen, kun je leren daar anders invulling aan te geven. Je gaat hiervoor op zoek naar de beweging en mindset die je te maken hebt, vervangt hinderende gedachten door helpende en doorbreekt zo de bestaande niet helpende patronen.
Dat die patronen en de bijhorende belemmerende gedachtes nu in het groepsbewuste werden gebracht, is alvast een eerste stap op de weg uit de neerwaartse spiraal. Het bewustzijn verruimde over hoe ze als individu, al is het maar voor 2%, bijdragen aan de huidige situatie. We lieten hen een eerste mogelijke beweging benoemen, iets wat ze zelf konden bijdragen door hun mindset en gedrag aan te passen. Vele kleine initiatieven die alvast een grote beweging in gang kunnen brengen. Of hoe een deelnemer het zelf verwoordde: “ 85 keer 2% dat levert meer dan 100% verandering op”.
Heb je het gevoel dat er ook in jouw organisatie of team vicieuze cirkels zijn waar het moeilijk of zelf onmogelijk lijkt om uit te komen? Wij komen graag langs om de dialoog hierover op gang te brengen. Want wij worden blij van het mogen begeleiden van teams die moeiteloos willen samenwerken.
